کیت تست مشخصات آنتی بادی های آنسفالیت خودایمنی

گیرنده N-methyl-D-aspartic acid (NMDAR) یک زیرگروه از گیرنده گلوتامات یونوتروپیک است و ساختار مولکولی آن پیچیده است.تظاهرات بالینی عمدتاً ناهنجاری های روانی و رفتاری، تشنج، و اختلال حافظه نزدیک به رویداد و سایر آسیب های چند کانونی یا منتشر مغز است.

گیرنده های AMPA (گیرنده های α-آمینو-3-هیدروکسی-5-متیل-4-ایزوکسازول پروپیونیک اسید، AMPAR) واسطه انتقال سریع سیناپسی تحریکی در سیستم عصبی مرکزی (CNS) هستند و در تنظیم فعالیت یادگیری و حافظه نقش دارند.آنسفالیت Anti AMPAR با تظاهرات آنسفالیت لیمبیک معمولی از جمله بیهوشی تحت حاد، افسردگی، تحریک پذیری، از دست دادن حافظه نزدیک و تشنج همراه با اختلال عملکرد لوب تمپورال داخلی رخ می دهد، اما به طور کلی بدون تظاهرات بالینی اختلال حرکتی پیشرونده، هیپوونتیلاسیون مرکزی و اختلال عملکرد اتونومیک رخ می دهد.

LGI1 یک پروتئین ترشح شده است که با دو نوع پروتئین مرتبط با صرع (ADAM23 پیش سیناپسی و ADAM22 پس سیناپسی) در تعامل است.

CASPR2 عضوی از ابرخانواده پروتئین آکسون است.بیمارانی که آنتی بادی آنتی CASPR2 مثبت در سرم یا CSF دارند، ممکن است با آنسفالیت، تحریک پذیری بیش از حد عصب محیطی یا سندرم موروان مراجعه کنند.

گابابر متعلق به گیرنده جفت شده با پروتئین G است که به طور گسترده در مغز و نخاع، به ویژه در هیپوکامپ، تالاموس و مخچه توزیع شده است.^[9].بیماران می توانند با آنسفالیت لیمبیک معمولی همراه با تشنج های غالب اولیه، و همچنین ناهنجاری های حافظه و رفتاری که به راحتی به عنوان آنسفالیت ویروسی به اشتباه تشخیص داده شوند، مراجعه کنند.

اعضای خانواده ایگلون دارای سه دامنه شبیه ایمونوگلوبولین و یک لنگر گلیکوزیل فسفاتیدیل اینوزیتول (GPI) هستند.به جز IgLON2 که به طور خاص در نورون ها بیان می شود، سایر اعضای خانواده IgLON در نورون ها و الیگودندروسیت ها بیان می شوند.

آنسفالیت مرتبط با DPPX یک AE نسبتا نادر در کلینیک است که شروعی موذی و عمدتاً یک دوره مزمن دارد.تظاهرات بالینی بعدی متنوع و فاقد ویژگی هستند، مانند تحریک پذیری بیش از حد CNS، اختلال حسی، اختلال عملکرد اتونوم، اختلال روانی روانی و اختلال عملکرد شناختی، و بخش کوچکی از بیماران با ضعف و درد در هر دو اندام تحتانی همراه با افتادن مراجعه می کنند.